پس از مرگ دیاتوم‌ها، پوسته‌های محکم و متخلخل - دیواره‌های سلولی آنها تجزیه نمی‌شوند، بلکه پس از صدها میلیون سال انباشت و تغییرات زمین‌شناسی، به کف آب فرو می‌روند و به خاک دیاتومه تبدیل می‌شوند. دیاتومیت را می‌توان استخراج کرد و طیف وسیعی از کاربردهای صنعتی دارد. می‌توان از آن برای ساخت فیلترهای صنعتی، مواد عایق حرارت و صدا و غیره استفاده کرد. آلفرد نوبل، بنیانگذار جایزه نوبل، کشف کرد که سیلیس ناپایدار تولید شده توسط دیاتوم‌ها را می‌توان به طور پایدار قابل حمل کرد. همچنین گمان می‌رود که نفت از نفت تولید شده توسط دیاتوم‌های باستانی به دست می‌آید. همچنین اعتقاد بر این است که ¾ مواد آلی روی زمین از فتوسنتز دیاتوم‌ها و جلبک‌ها حاصل می‌شود.
href=”https://www.dadidiatomite.com/uploads/retfdcv.jpg”>
دیاتوم‌ها به طور گسترده در زمینه‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
در زیر میکروسکوپ، کانی دیاتومه یک ماده متخلخل در مقیاس نانو با تخلخل تا 90٪ است و به طور منظم و مرتب به صورت دایره و سوزن چیده شده است. به دلیل تخلخل بالا، دارای خواص فنی و فیزیکی ویژه بسیاری مانند تخلخل زیاد، جذب قوی، وزن سبک، عایق صدا، مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر حرارت و استحکام خاص است. انحلال دیاتومه‌ها یک کانی دیاتومه - دیاتومیت - را تشکیل می‌دهد. 
زمان ارسال: ۲۷ آوریل ۲۰۲۱