اخبار

عناصر معدنی بخش مهمی از ارگانیسم حیوانات هستند. علاوه بر حفظ حیات و تولید مثل حیوانات، شیردهی حیوانات ماده را نمی‌توان از مواد معدنی جدا کرد. با توجه به میزان مواد معدنی در حیوانات، مواد معدنی را می‌توان به دو نوع تقسیم کرد. یکی عنصری است که بیش از 0.01٪ از وزن بدن حیوان را تشکیل می‌دهد که به آن عنصر اصلی می‌گویند و شامل 7 عنصر مانند کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم، پتاسیم، کلر و گوگرد است. دیگری عنصری است که کمتر از 0.01٪ از وزن حیوان را تشکیل می‌دهد و به آن عنصر کمیاب می‌گویند که عمدتاً شامل 9 عنصر مانند آهن، مس، روی، منگنز، ید، کبالت، مولیبدن، سلنیوم و کروم است.
مواد معدنی مواد اولیه مهمی برای بافت‌های حیوانی هستند. آن‌ها با پروتئین‌ها برای حفظ فشار اسمزی بافت‌ها و سلول‌ها همکاری می‌کنند تا حرکت طبیعی و حفظ مایعات بدن را تضمین کنند. حفظ تعادل اسید-باز در بدن ضروری است. نسبت مناسبی از عناصر معدنی مختلف، به ویژه پتاسیم، سدیم، کلسیم و منیزیم پلاسما، برای حفظ نفوذپذیری غشای سلولی و تحریک‌پذیری سیستم عصبی-عضلانی ضروری است. برخی از مواد در حیوانات عملکردهای فیزیولوژیکی خاص خود را دارند که به وجود مواد معدنی بستگی دارد.
بهترین تأثیر بر فعالیت‌های حیاتی و عملکرد تولیدی بدن عمدتاً به وضعیت سالم فعالیت میلیون‌ها سلول در بدن آنها مربوط می‌شود. بسیاری از مواد خوراکی از نظر تغذیه‌ای کمبود دارند، حتی سمی هستند. مواد معدنی مختلف جذب شده در بدن اثر یکسانی ندارند. بنابراین، همه مواد معدنی ذکر شده در آنالیز خوراک نمی‌توانند توسط بدن حیوان مورد استفاده قرار گیرند.
بدون یک سیستم یون معدنی متعادل، سلول‌ها نمی‌توانند نقش خود را ایفا کنند. پلاسمای سدیم، پتاسیم، کلر، کلسیم، منیزیم، فسفر، بور و سیلیکون مجموعه‌ای از عملکردهای کلیدی را بر عهده دارند و باعث می‌شوند سلول‌ها سرزنده باشند.
وقتی یون‌های معدنی داخل و خارج سلول از تعادل خارج می‌شوند، واکنش‌های بیوشیمیایی و کارایی متابولیک داخل و خارج سلول نیز عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌گیرند.